บทความพิเศษ

ศีล...ปกติแห่งความเป็นมนุษย์
(น.ส. นพมาศ พันธุ์มณี)

คำว่า 'ศีล' นั้นนอกจากจะมีความหมายว่า 'ข้อห้าม' หรือ 'ข้อยกเว้น'แล้ว ศีล สามารถแปลได้อีกนัยหนึ่งว่า 'ปกติ' มนุษย์คือสัตว์ประเสริฐ มนุษย์คือสัตว์โลกผู้เจริญแล้ว ดังนั้นปกติของมนุษย์จึงเป็นผู้มีศีล
ปกติของมนุษย์คือการไม่ฆ่าสัตว์ ไม่เบียดเบียนชีวิตอื่น ปกติของมนุษย์คือการไม่ลักไม่ขโมยทรัพย์ของผู้อื่น ปกติของมนุษย์คือการไม่ผิดลูกผิดเมียผู้อื่น ปกติของมนุษย์คือการมีวาจาสัตย์ และ ปกติของมนุษย์ คือการดำรงไว้ซึ่งสติ ไม่ดื่มเสพสิ่งของอันทำให้มึนเมาขาดสติ ศีลทั้ง 5 คือข้อปฏิบัติอันเป็นปกติธรรมดา เป็นการกระทำตนให้อยู่ในความเป็นปกติแห่งมนุษย์ และเมื่อเรากระทำตนให้เป็นปกติได้ เราจะสามารถมองเห็นความจริงอันเป็นสิ่งปกติธรรมดาของโลกได้ง่ายยิ่งขึ้น หากคนเราก็ยังทำกันไม่ได้ ปฏิบัติไม่ได้ ทั้งที่บางคนไม่เคยคิดลองทำ หรือคิดลองปฏิบัติกันเลยแท้ๆ ไม่ทันได้เริ่มเราก็ตั้งป้อมว่าเป็นสิ่งที่ยาก ทำไม่ได้ ทั้งที่การตั้งตนอยู่ในศีลนั้นเป็นเพียงการเดินทางกลับไปอยู่ในจุดเดิมของตน เป็นเพียงการกลับไปอยู่ในจุดที่เรายังเป็นมนุษย์ปกติ

ท่านผู้อ่านลองตรองดู เมื่อแรกเกิดมามีใครบ้างที่ทำผิดศีล ทุกคนล้วนแล้วแต่เกิดมาเป็นปกติด้วยกันทั้งนั้น ต่อเมื่อเติบโตขึ้นมาในสังคมต่างก็ถูกสิ่งต่างๆที่เป็น อปกติปรุงแต่งจนมนุษย์บางคนแทบไม่เหลือความเป็นปกติอยู่ในตนเอง กลับเข้าใจว่าตนที่ผิดปกตินั้นเป็นปกติ เช่นนี้แล้วเมื่อไรเล่า..มนุษย์จึงจะพบทาง? จงตัดเสียเถิดมนุษย์ ตัดสิ่งปรุงแต่งทั้งหลายยออกจากตน ทำตนให้เป็นปกติแห่งมนุษย์ มองความจริงให้เป็นความจริงแห่งธรรมะ เริ่ม..นับแต่วันนี้และตอนนี้ เพราะถ้าวันนี้ไม่มี พรุ่งนี้ก็จะไม่มาถึง ถ้าไม่เริ่มวันนี้ พรุ่งนี้ก็จะยังไม่ได้เริ่ม เมื่อใกล้ลงโลงเมื่อไรท่านจะมานั่งโอดครวญว่าสายเกินไป