|
ยุคมหากาพย์และทรรศนะทั้ง
6
ยุคนี้มีการประมาณช่วงเวลาน่าจะอยู่ในระหว่าง 600-200 BC. รวมระยะเวลาประมาณ
800 ปี
ยุคนี้นับว่าเป็นยุคที่สำคัญมาก เพราะมีพระพุทธศาสนาและศาสนาเชน เกิดขึ้นมาแข่งขันกับศาสนาพราหมณ์
นอกจากนี้ยังมีคัมภีร์ทางศาสนาและลัทธิต่างๆ ของศาสนาพราหมณ์ แตกแขนงออกมาอีก
คือ
1. มหากาพย์รามายณะ
มหากาพย์รามายณะนี้เป็นบทกวี มีทั้งสิ้นประมาณ 24,000 โศลก ว่าด้วยเรื่องราวของอวตารที่
7 แห่งองค์พระวิษณุ ( พระนารายณ์ )
ซึ่งอวตารลงมาเป็นพระราม เพื่อปราบปรามอสูรที่มีนามว่า ราวณะ หรือที่เรารู้จักกันดีในชื่อ
ทศกัณฐ์
2. มหากาพย์มหาภารตะ
เป็นบทกวีมีทั้งหมด 220,000 บรรทัด ว่าด้วยเรื่องราวของสงครามระหว่างกษัตริย์
เการพ ( เการวะ ) กับกษัตริย์ ปาณฑพ
( ปาณฑวะ ) ซึ่งเป็นญาติกัน ณ ทุ่งกุรุเกษตร เรื่องนี้กล่าวถึงอวตารที่
8 แห่งองค์พระวิษณุ ( พระนารายณ์ )
อวตารเป็นพระกฤษณะ6
ทำหน้าที่สารถีขับรถศึกให้แก่พระอรชุน พร้อมทั้งสอนปรัชญาและศาสนาให้กับพระอรชุน
ทั้งนี้ ข้อความในบรรพที่ 6 แห่งมหากาพย์มหาภารตะก็คือ คัมภีร์ภควัทคีตา
( บทเพลงแห่งภควัท ) และถือเป็นหัวใจแห่งมหากาพย์ภารตะ
อันนับเป็นยอดของปรัชญาฮินดูในยุคที่สองนี้
3. ทรรศนะทั้ง 6
ทรรศนะทั้ง 6 นี้ เกิดขึ้นร่วมสมัยกับพระพุทธศานาและศาสนาเชน ได้แก่
|
1.
นยานะ ของ โคตมะ
|
|
2.
ไวเศษิกะ ของ กณาทะ
|
|
3.
สางขยะ ของ กปิละ
|
|
4.
โยคะ ของ ปตัญชลิ
|
|
5.
มีมางสา หรืออีกนามหนึ่งว่า ปรวมีมางสา ของ ไชมินิ
|
|
6.
เวทานตะ หรือ อุตตรมีมางสา ของ พาท รายณะ
|
ทรรศนะทั้ง 6 นี้มีทั้งหลักการและปรัชญาในการดำเนินชีวิตของชาวฮินดู
แต่ปัจจุบันได้กลายเป็นเพียงทรรศนะและปรัชญาที่อยู่ในหนังสือเท่านั้น เพราะวิถีชีวิตของชาวฮินดูในปัจจุบันนั้น
จะนับถือและปฏิบัติกันในแนวทางของ 3 นิกายใหญ่ๆ คือ ไศวนิกาย ไวษณพนิกาย
และศักตินิกาย7
เท่านั้น
4. ธรรมศาสตร์
ผู้แต่งคัมภีร์ธรรมศาสตร์นี้คือท่าน มนุ เป็นคัมภีร์ที่ว่าด้วยกฎหมายหรือระเบียบปฏิบัติของชาวฮินดู
มีการวางแนวในการครองชีวิตไว้อย่างละเอียดถี่ถ้วน เช่น การแบ่งชั้นวรรณะ
เป็นต้น นอกจากนี้ในยุคมหากาพย์และทรรศนะทั้ง 6 ยังได้มีลัทธิอื่นเกิดขึ้นอีกในตอนปลายของยุค
และมีความเจริญรุ่งเรืองต่อมาจนกระทั่งถึงยุคที่3 และสืบต่อมายังปัจจุบัน
|
ลัทธิที่เกิดมาในตอนปลายของยุคที่
2 นี้มี 4 ลัทธิด้วยกัน คือ
|
|
1.
ลัทธิไศวนิกาย
|
|
2.
ลัทธิไวษณพนิกาย
|
|
3.
ลัทธิบูชามเหสีของพระผู้เป็นเจ้า ( ลัทธิศักติ )
|
|
4.
ลัทธิตันตระ
|
ยุคหลังจนถึงปัจจุบัน
ยุคนี้เริ่มขึ้นตั้งแต่ปีคริสตศักราช 200 เรื่อยมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน ซึ่งหากคิดระยะเวลาเริ่มแรกถึงปัจจุบันก็นับเป็นเวลาเกือบ
2000 ปี ศาสนาพราหมณ์ในยุคนี้ได้มีการเปลี่ยนแปลงไปจากรูปแบบเดิมที่อยู่ในยุคที่
1 และยุคที่ 2 เป็นอันมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเทวะทั้ง 3 หรือ ตรีมูรติ
ที่มีความชัดเจนขึ้นจากยุคที่ 2 หรือในลัทธิต่างๆ ทั้งไศวนิกาย หรือไวษณพนิกาย
ก็ได้มีนิกายที่แยกย่อยลงไปอีก ซึ่งจะขอกล่าวอย่างละเอียดในบทต่อไป
|
BACK